Sekvenciranje DNK ostataka Vikinga pokazuje da možda nisu svi bili Skandinavci, prema rezultatima istraživanja objavljenom u sredu u časopisu Nature.
Multinacionalni tim predvođen univerzitetima Kembridž i Kopenghagen analizirali su 442 kostura Vikinga odnosno Normana sahranjena širom Evrope i Grenlanda i otkrili da „vikinški identitet nije bio ograničen samo na osobe skandinavskih gena“.
Šef istraživanja Eske Vilerslev kaže da analiza sugeriše „značajni genetski uvoz“ u Skandinaviju iz južne Evrope i Azije pri početka vikinškog razdoblja povezanog s godinom 793. i normanskim upadom u samostan u Lindisfarneu na britanskoj severnoj obali.
POVEZANE VESTI
Tokom iduća tri veka „skandinavska dijaspora“ uspostavila je trgovačke lokacije i gradove „od američkog kontinenta do azijskih stepa“.
Na tom ogromnom području Vikinzi su „širili ideje, tehnologije, jezik, verovanja i veštine“, kaže Soren Sindbek, arheolog iz muzeja Moesgard u Danskoj.
Vikinzi, koji su izvodili okrutne napade širom zapadne Evrope i trgovali robljem na području današnje Rusije i Bliskog istoka, utemeljili su Dablin, irski glavni grad, dali svoje ime francuskoj Normandiji i krajem 9. veka pomogli uspostavljanju Kijevske Rusije, ponekad smatrane prvom ruskom državom.
Takva su dostignuća mogla da izazvovu divljenje i imitiranje iako je vikinška bezobzirnost uterivala strah širom Evrope.
Prema naučnicima, kosturi u Škotskoj „sahranjeni s mačevima i drugim vikinškim obeležjima“ ne pokazuju znake „mešanja gena sa Skandinavcima“ i to pokazuje „drugačiju stranu odnosa od vikinških pljački i pustošenja“.
